W dokumentach historycznych Zabrzeg po raz pierwszy pojawił się w 1525 roku, a jego pierwszymi mieszkańcami byli przybysze ze Śląska i Małopolski. W latach 1752 - 1849 miejscowość należała do niezależnego od Cieszyna księstwa bielskiego.

Przy skrzyżowaniu ulic Waryńskiego, Sikorskiego i Do Zapory stoi austriacki kamień drogowy, wskazujący odległość do Wiednia. Znajduje się na nim napis "322 Kilom nach [von] Wien". Ponadto na cmentarzu w Zabrzegu przechowywany jest prusko-austriacki kamień graniczny.

Tereny położone między Zabrzegiem i Pszczyną a Pruchną i Skoczowem - blisko 250 000 m2 - to ostoja ptasia chroniona jako obszar Natura 2000 Dolina Górnej Wisły. Znajduje się Jezioro Goczałkowickie, założone w średniowieczu stawy hodowlane i rezerwat przyrody Rotuz. W okresie wędrówek ptaków w ostoi przebywa nawet 20 000 tych zwierząt a lęgi odbywa tu co najmniej 1% krajowej krajowej populacji bąka, bączka, rybitwy białowąsej, szablodzioba i ślepowrona.

Wcześniej wspomniany rezerwat przyrody Rotuz znajduje się w głębi tego obszaru, na granicy Zabrzega i Chybia. Rotuz ochrania fragment torfowiska przejściowego ze zbiorowiskami roślinności bagiennej. Występuje tu rosiczka okrągłolistna, a spotkać można bociana czarnego i żurawia.

Legenda głosi, że w miejscu torfowiska znajdowało się miasto, lecz zapadło się pod ziemię. W czasie suszy z bagna wyłania się ponoć ratuszowa wieża. Ratusz po niemiecku to Rathaus, stąd nieco przekształcona nazwa Rotuz.