Pierwsze próby przesyłania sygnałów dźwiękowych na odległość drogą radiową przeprowadzono na początku XX wieku. Próbną rozgłośnię radiową uruchomiono w 1914 roku w Laeken w Belgii, która w każdą sobotę nadawała program muzyczny. Od lat dwudziestych gwałtownie rozwinęła się radiofonia, tak że w latach 1922-1933 w USA i we wszystkich krajach europejskich rozpoczęto nadawanie regularnych programów radiowych.

Polsce próbna radiostacja powstała w Warszawie, która od 1 lutego 1925 roku codziennie nadawała godzinną audycję. Polskie Radio Warszawa stały program zaczęło nadawać od 18 kwietnia 1926 roku. W końcu 1926 roku Warszawa otrzymała nowy nadajnik o mocy 40kW. Można było kupić drogie odbiorniki lampowe obcej produkcji - holenderskiego Philipsa lub niemiecki Telefunken.

Wkrótce powstały radiostacje regionalne: 1927 - Kraków, Katowice, 1928 - Wilno, 1930 - Lwów, Łódź, 1934 - Toruń. W 1931 roku Warszawa otrzymała nową radiostację w Raszynie o mocy 120 kW, która byłą wówczas cudem techniki radiowej. W Katowicach radiostacja powstałą w końcu 1927 roku. Pojawiły się także polskie fabryki przemysłu radiotechnicznego: Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne, wytwórnia "Elektrit" w Wilnie, które produkowały tanie odbiorniki nie ustępujące zagranicznym. Niewielkie było także grono abonentów radiowych w Polsce: w 1927 roku było ich 117 000, a w 1934 roku ponad 500 000.

W dniu 5 marca 1933 roku ks. Karol Franek - proboszcz kościoła pod wezwaniem NMP Wspomożenia Wiernych w Dziedzicach zainstalował odbiornik radiowy na ambonie. Kościół wypełniony był po brzegi. Punktualnie o godzinie 16-tej z radioodbiornika popłynęły słowa kazania pasyjnego głodzonego przez ks. Biskupa Śląskiego Stanisława Adamskiego. Głos kaznodziei było donośny i wyraźny. Kazanie trwało 45 minut wywołując ogromne wzruszenie, a jego treść na długo zapadła w serca dziedziczan.